Week 1

Na mijn aankomst in Tamale, de Stad van het Noorden, hebben Gerben en Dorien mij middels een flinke boodschappenlijst deze stad alvast laten zien. De temperatuur was hoog, waarschijnlijk rond de 42 graden, maar de airco deed gelukkig goed haar werk. Na een lange dag en een autorit van 2 uur naar Gushegu ontmoette ik 's avonds de overige gezinsleden: naast Gerben (tropenarts), Dorien (verpleegkundige), en Aron (3j) zijn dat zoons Boaz (9j) en Levi (6j). Het gezin woont sinds 8 jaar in Noord Ghana en kan mij onderweg al vanalles vertellen over de Ghanese cultuur en hoe dingen hier (niet) werken. 

Verder verblijven er binnen de compound enkele andere Nederlanders: Jacobien (zij geeft de kinderen thuisonderwijs), Leah (verpleegkundige) en Hendriene (verpleegkundige). Deze laatste twee zullen over twee weken alweer vertrekken naar Nederland. Daarnaast is Peter hier, een Nederlandse man die al jaren in Ghana woont en de bouw van de nieuwe moeder- en kind kliniek coördineert (zie ook https://queenofsheba.health/). Ook Tilly (verloskundige en tevens mijn oud-huisgenoot/oud-huis'baas' uit Gouda) is afgelopen weekend aangekomen. 

De compound is gebouwd op een heuvel. Onder aan de heuvel begint het dorp Gushegu en boven op de heuvel is een kleine gemeenschap van zo'n 25 huizen met per huis zo'n 10-30 bewoners. Vanuit deze gemeenschap komen sommigen bij ons aan huis voor wondzorg of bijvoorbeeld check-ups voor zwangeren. In één van de huizen woont Fatima, een vrouw die 3 weken geleden is bevallen van haar derde kindje, de eerste bevalling die in onze eigen consultancy room aan huis heeft plaatsgevonden. Omdat Fatima net moeder is geworden, mag ze nog niet van huis weg en omdat ze goed Engels spreekt geeft ze mij taalles. Dagelijks ga ik bij haar langs en helpt ze mij met de beginselen van Dagbani, een taal die in Noord Ghana veel gesproken wordt (lang niet iedereen spreekt hier Engels). Onderweg naar haar huis krijg ik vaak een stroom kinderen achter mij aan die 'Salaminga, Salaminga' roepen ('Witte' in het Dagbani). Ik word vaak over mijn arm gestreken, waarna sommige kinderen op hun eigen hand kijken of ik wit heb afgegeven. 

Naast taalles heb ik ook scooterles gekregen en mag ik nu zelf de weg op. Ik kreeg eerst te horen hoe de scooter aan gaat, daarna waar de toeter zit, en vervolgens dat de richtingaanwijzer eigenlijk niet belangrijk is. Zo gaat dat hier. Voor het stelen van helmen hoef je niet bang te zijn, die kun je gerust op je scooter laten liggen. Wat locals niet gebruiken, zullen ze ook niet stelen. 

Sinds ik ben aangekomen in Gushegu is de waterpomp voor het dorp kapot. De enige elektricien in de omgeving was tijdelijk niet in de buurt dus na enkele dagen waren zowel ons waterreservoir als dat van het dorp leeg. Gelukkig konden wij vanaf de bouwplaats uit een eigen waterbron water halen. Veel dorpelingen kochten 'damwater' vanuit een stuwmeer in de omgeving. Het water is vies en niet geschikt om te drinken, maar bij gebrek aan beter werd dit vaak wel gedaan. Gelukkig is de pomp ondertussen vervangen, zijn alle reservoirs weer gevuld en kunnen ook wij weer douchen en wassen. 

Morgen vertrekken we met de auto naar Tamale, vanwaar we naar Kumasi gaan (in totaal zo'n 9 uur rijden). Zaterdag (Stille Zaterdag) hebben we daar een medische outreach vanuit Operatie Mobilisatie (OM). We verwachten zo'n 200-300 jonge vrouwen te zien met medische klachten die we (gratis) medicatie mee mogen geven en voor wie ook gebeden zal worden en over Jezus zal worden verteld. Waar nodig zal het lokale OM-team de (medische) follow-up hierna op zich nemen. Een dag later (1e Paasdag) reizen we door naar Accra, de hoofdstad, voor een andere (niet-medische) outreach van OM. Reizen kost in Ghana, mede door de slechte wegen, veel tijd. Een week na ons vertrek hopen we weer in Gushegu te zijn. Ik ben benieuwd wat ons - naast vele uren autorijden - te wachten staat!

Op de foto's onderaan dit verslag zien jullie o.a. het volgende:

-  Het marktplein dat zich elke 6 dagen opnieuw vult (foto's daarvan volgen!) (en ja, elke 6 dagen is er markt, dat is dus elke week op een andere 'weekdag')

- Voor de moeder- en kind kliniek hebben m.n. Leah en Hendriene het bord voor aan de weg beschilderd. Op de foto zie je hoe de laatste tekst 'Opening soon' wordt geprojecteerd met een beamer om dit vervolgens over te kunnen schilderen. 

- Op de foto's 'Slang 1' en 'Slang 2' zien jullie hoe Peter met onze Watchman Abdallah de slang die onze keuken in was geglipt en zich onder de koelkast had verstopt, onder handen hebben genomen. 

- Het is momenteel de warmste tijd van het jaar in Ghana. Hierna volgt het regenseizoen waar de gemeenschap met smart op wacht. Buien kondigen zich over het algemeen aan door een forse wind en een hele donkere wolk. De eerste buien duiken voorzichtig op (ook dan kan het nog enkele weken duren voordat de regen écht losbarst). Op een van de foto's zie je zo'n donkere wolk en jonge bomen die het zwaar hebben in de harde wind. De foto daarna is het resultaat op mijn bed: de wantsen die zich m.n. rondom mijn raam verzamelen, daar door de hitte vaak dood gaan, en nu door de harde wind mijn kamer in zijn geblazen.

Dat was het voor nu. Ik vertel jullie later meer over o.a. de markt, het ziekenhuis en de kerk. Ik wens jullie zegende Paasdagen!